Równania różniczkowe jako narzędzie przewidywania efektywności terapii i opisu procesów fizjologicznych stymulowanych przez terapię

 

 

Projekt Centrum Zastosowań Matematyki został zakończony w 2015 roku

Projekt Centrum Zastosowań Matematyki został zakończony w 2015 roku

Projekt Centrum Zastosowań Matematyki został zakończony w 2015 roku. W latach 2012-2015 zorganizowaliśmy 5 konferencji, 6 warsztatów tematycznych oraz 3 konkursy...

 
Między teorią a zastosowaniami – matematyka w działaniu

Między teorią a zastosowaniami – matematyka w działaniu

Na stronie III edycji konferencji „Między teorią a zastosowaniami – matematyka w działaniu” zamieściliśmy abstrakty oraz harmonogram.

 
 

Warsztaty „Modelowanie matematyczne i współpraca interdyscyplinarna”, 26-28 września 2013 r.

Baza wiedzy: Warsztaty „Modelowanie matematyczne i współpraca interdyscyplinarna”, 26-28 września 2013 r.


Podczas wykładu zostaną zaprezentowane wybrane modele matematyczne, które powstały w wyniku współpracy interdyscyplinarnej, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowań w dializoterapii. Uwypuklona zostanie rola współpracy interdyscyplinarnej w stawianiu problemów i ich rozwiązywaniu, a także w procesie powstawania modeli.

Celem dializoterapii stosowanej w przypadku dysfunkcji nerek jest usunięcie nadmiaru wody oraz substancji szkodliwych z ciała pacjenta. Modelowanie matematyczne umożliwia w szczególności ilościową i jakościową ocenę efektywności terapii. Ze względu na specyficzny charakter terapii i jego ścisły związek z fizjologią, modelowanie pozwala również na ilościowy opis procesów fizjologicznych, a także wpływu fizjologii (patofizjologii) na efektywność terapii.

Do opisu procesów zachodzących podczas dializoterapii stosuje się zazwyczaj układ równań różniczkowych zwyczajnych lub cząstkowych. W przypadku tych ostatnich układ równań dyfuzji-konwekcji opisujący transport w tkance jest formułowany zarówno z klasycznymi warunkami brzegowymi, jak również z warunkami opisanymi za pomocą układu równań różniczkowych zwyczajnych.

Zaprezentowane modele mogą służyć do estymacji wybranych parametrów opisujących przebieg i skuteczność, ale też komplikacje terapii. W przypadku niektórych modeli, ze względu na silną nieliniowość badanych procesów oraz zależność od czasu parametrów modeli, uzyskuje się wyniki metodami numerycznymi. Przy pewnych dodatkowych założeniach możliwe jest również poszukiwanie rozwiązań lub przybliżeń analitycznych oraz wyprowadzenie zależności między parametrami opisującymi fizjologię tkanki, a typowymi parametrami opisującymi efektywność terapii.